Lima

Door de jetlag waren we al vroeg wakker, rond 6 uur. Toch nog maar even omgedraaid en rond 7 uur zaten we al aan het uitgebreide ontbijtbuffet.

Bij de receptie kregen we een plattegrond en een beschrijving hoe we het beste naar het centrale plein konden lopen. Niet van Lima zelf, maar van Miraflores, de (zaken)wijk waar wij zitten. Dit is het luxere en veiligere deel van Lima. Na een klein half uur wandelen waren we er en in een parkje gingen de kinderen gelijk voetballen met wat andere kinderen. Toen verder gelopen naar het strand. Niet om te zwemen maar er was een winkelcentrum en we hadden een doel: op zoek naar een lokaal simkaartje, want dit is handig om te uber-taxi's te regelen Hierover later meer, maar voor de mensen die ons trein-verhaal uit Indonesie nog kennen: dit lijkt er wel wat op...

Van het strand terug naar het plein om wat te eten. Ondertussen wel al wat winkeltjes binnengelopen voor een simkaart, maar nergens geslaagd. Wel kregen we tips voor echte telecomwinkels. Wij erop af, allemaal gesloten.. Tja, zondag...

Niet getreurd, lekker geluncht, maar omdat we zo vroeg opgestaan waren hadden we nog een hele middag voor ons. We besloten om naar het echt centrum van Lima te gaan, naar de Plaza des Armas. Veel zuidamerikaanse steden en dorpen hebben zo'n centraal plein en hier liggen een aantal mooie kerken en kathedralen.
Maar ja, hoe kom je daar... Uber is betrouwbaar (in Lima, niet overal) maar we hebben geen internet. De taxi's die in de LP worden aangeraden konden we nergens vinden en andere merken zijn niet allemaal betrouwbaar...
Toch maar de gok gewaagd, goed onderhandeld over de prijs (4 euro) en een taxi genomen, zonder problemen overigens. Helaas zijn ook veel kerken hier op zondag gesloten voor bezoekers (klinkt niet echt katholiek...) maar we hebben uiteindelijk een Fransiscaner klooster bezocht. Erg mooi, met catacomben vol met echte botten en schedels. De rondleiding (met gids) duurde een uur en het was mooi om te zien hoeveel de kinderen al van het Engels konden volgen. 

Terug op het plein, waar een of andere dans aan de gang was. gingen we op zoek naar een taxi, simkaart en wat te drinken.
En toen vonden we een telecomwinkel die open was! En die zowaar simkaarten verkocht! Nadat we om een simkaart gevraagd hadden ging de jongeman naar de computer en begon te typen. En nog meer te typen. En nog meer, en toen ging hij printen. We hadden werkelijk geen flauw idee waar hij mee bezig was, maar toen hij de print liet zien werd het duidelijk: hij had zijn hele verkooppraatje in het Engels uitgetypt.
Hierin stond dat we voor 4 euro (alles kost hier 4 euro lijkt het wel) een simkaartje konden kopen met daarop voor 3 dagen internet. Daarna konden we uiteraard bijkopen. 
Dit leek ons wel een goede deal, dus Patricia's telefoon afgegeven en het manneke ging aan de slag. Helaas begreep hij niks van de intstellingen, want die waren in het Nederlands. Dus hij zal al in het menu 'niet storen', het beeldscherm is nu opeens een stuk helderder en nog wat soortgelijke dingen, maar internet deed het niet, ook bellen lukte niet. Toen het kaartje in zijn eigen telefoon, dat leek (geloof ik) wel te werken maar zeker weten doe ik het niet want communiceren met hem was lastig.
Dan maar een 2e kaartje uit de verpakking gehaald. Maar ook die kregen we niet aan de praat. Het originele simkaartje van Patricia zat ondertussen in de verpakking van de Peruaanse simkaart, het begon dus op balletje-balletje te lijken maar dan met simkaarten. Om de verwarring nog wat groter te maken bood ik aan om het dan maar met mijn telefoon te proberen (ik heb dezelfde als Patricia maar dan iets nieuwer), maar ook dat lukte niet. 

Dus we gaven het maar op... Misschien kon deze provider niet bij onze telefoons, of zit er (toch) een simlock op, we weten het niet. Jammer want nu kunnen we niet met Uber reizen. Nu zitten we in het hotel, even bijkomen, voordat we gaan eten. 
HIer kwamen we er trouwens achter dat het simkaartje van Patricia nog niet in haar telefoon zat. Ergens tijdens balletje-balletje had ik deze in mijn zak gestopt. Maar om de telefoon open te krijgen heb je een heeeeel smal pinnetje nodig... Dat we natuurlijk niet bij ons hebben... Maar goed, gelukkig hebben we ook heel veel veiligheidsspelden bij ons (geen idee waarom zoveel...) maar deze keer kwamen ze goed van pas!