25 uur later...

Yes, we zijn er! Zoals ze zeggen, de laatste loodjes wegen het zwaarst en dat geldt hier ook...

Het begon allemaal voorspoedig, gisteren. Rond 13:45 vertrokken, weinig file en op de parkeerplaats bij Brussel airport zijn we nauwelijks natgeregend. We waren er zelfs zo vroeg, dat de incheckbalie nog niet open was. Geen probleem, we zijn zelf maar een rij begonnen en toen die lang genoeg was ging de balie vanzelf open. De kinderen hadden al gelijk een speelkameraadje, een jongetje dat op onze vlucht meeging naar Istanboel. Het wachten viel al met al reuze mee en de eerste vlucht ook. We zaten direct achter de business class, dus enorm veel beenruimte. Amper geslapen want rond middernacht landden we in Istanboel, voor een overstap van 3 uur.

Daar begon wel de actie... Vlak voor vertrek kregen we een mail van ons eerste hotel, waar in steenkool Engels werd gezegd dat als we niet voor 18:00 zouden inchecken, de reservering zou vervallen. Tenzij we de creditcard gegevens zouden mailen. Nou doe ik dat laatste sowieso al nooit, maar zeker nooit vanaf een Wifi netwerk op een vliegveld.
Daarbij, we zouden pas om 18:00 landen dus we konden nooit op tijd zijn. Vanaf het vliegveld een mail gestuurd en proberen te bellen, maar vanwege het tijdsverschil (het was op dat moment 6 uur 's ochtends in Indonesie, namen ze niet op. Even afwachten dus.

Het tweede deel van de vlucht verliep ook prima. We vertrokken om 2 uur 's nachts, dus eerst maar eens geslapen. Wel raar: ontbijt kwam pas 11:00 Turkse tijd (15:00 Indonesie)  dus dat voelde meer als een brunch. 
Half 6 's avonds lokale tijd landden we in Jakarta. En ook hier ging alles voorspoedig, korte rij bij de douane, de bagage kwam snel en binnen 3 kwartier zaten we in een taxi. 
Op het vliegveld toch maar even het hotel gebeld om de reservering te checken en dat bleek gelukkig in orde.

We overnachten in Bogor, een slordige 2 uur rijden van het vliegveld. Reden is dat Jakarta zelf ook ver rijden is en dat Jakarta enorm druk is.
Het verkeer was druk, maar dan zonder het vele getoeter wat we van andere landen gewend zijn. Voorrang wordt voornamelijk genomen, en iets minder gegeven.
Helaas kenden onze taxichauffeur in Bogor de weg niet, zodat het daar nog een flinke zoektocht werd. Uit ervaring weten we dat het kan helpen wanneer wij zelf wat gegevens van onze hotels hebben, zoals adres en telefoonnummer of een plattegrondje. Na een paar keer vragen is het gelukt en waren we er. De kamer was zelfs nog vrij...

Morgen een rustdag, waarin we wat zaken willen regelen, zoals de treinrit voor over anderhalve week. En overmorgen vliegen we (vroeg!) naar Sumatra.