Drempels, drempels en nog eens drempels...

Echt ver is het niet, van Palenque naar San Cristobal, iets meer dan 200 kilometer. Maar wel vermoeiend, door de bergen en, oh ja, iets met drempels. In een vorige blog had ik al iets gezegd over de drempels die bij de dorpjes laten. Nou, dit was 200 kilometer drempels aan één stuk! Patricia telde er op een gegeven moment 37 in een half uur, we zijn (bijna) 5 uur onderweg geweest, dit komt neer op gemiddeld 1 drempel per 600 meter... En dat 200 kilometer lang. Dit was dan ook met afstand het meest vermoeiende van de heenreis, gisteren. Het rijden door de bergen viel reuze mee, het verkeer was rustig (zondag...) en het was niet extreem warm ofzo. 
Wat verder ook vervelend was (en hierna hou ik op 😂) was het feit dat er af en toe mensen de weg blokkeerden om eten te verkopen. Zodra ze een auto met toeristen aan zien komen spannen ze een lint over de weg en proberen ze je tegen te houden. Als je remt dan gaan ze ook gelijk voor de auto staan, kloppen op je ramen en proberen wat half verrotte bananen te slijten. We zijn er meerdere tegen gekomen, 1x moesten we echt stoppen (maar: niks gekocht 😝). De truc: zodra je ze ziet harder gaan rijden, dan kom je er wel doorheen. Vooral niet remmen.

Het ontbijt gisteren was ook vrij origineel: vlak bij ons hotel in Palenque zit een grote supermarkt met heerlijke verse harde broodjes, lekkere Goudse kaas en kleine pakjes margarine. Heerlijk! We zijn dus eerst naar de supermarkt gereden en hebben daar op de parkeerplaats broodjes kaas staan smeren. 😇 Goedkoper, sneller en lekkerder dan ontbijten bij een eettentje!

Rond half 2 kwamen we aan in San Cristobal. Heerlijk stadje! Wel wat meer toeristisch dan wij gewend zijn maar daarom niet minder mooi. Heel veel, maar dan bedoel ik ook echt heeeel veel restaurantjes en kroegjes, veel leuke pleintjes en uiteraard de kleine straatjes met schaakbord patroon. Niet genummerd trouwens, deze straten hebben gewoon namen. 

Het is hier heerlijk koel! 20 tot 25 graden, af en toe een heerlijk zuchtje wind en 's-avonds koelt het lekker af. 
Gisteren hebben we heerlijk rondgewandeld, terrasje gepikt, wat gegeten, om uiteindelijk bij het hotel te eindigen want daar is (weet je nog...) de brouwerij, met kroeg! 

Kleine domper: de kroeg was al gesloten toen we rond half 9 's-avonds aankwamen... En vandaag (maandag) ook de hele dag... 😞 Maar morgen is er gelukkig weer een kans! 😊
Vanmorgen voor het eerst deze vakantie uitgeslapen. Tot een uur of 9. Heerlijk! Daarna wilden we ontbijten bij het hotel (inbegrepen en we zijn en blijven Hollanders!) maar dit was zo karig dat we besloten om toch maar buiten de deur te gaan ontbijten. Echt duur is dat allemaal niet, mede doordat de kinderen vaak zo weinig honger hebben dat we vaak maar 2 of 3 gerechten bestellen in plaats van 4.

Hierna hebben we de auto gepakt en zijn we naar Chamula gereden, een klein dorpje iets verderop. Een typisch Maya dorp met zijn eigen rituelen. Zo mag je er bijvoorbeeld geen mensen fotograferen, omdat men denkt dat dan de ziel meegenomen wordt (dit komt overigens meer voor in zuid en midden Amerika). Maar het hoogtepunt was de kerk in het midden van het dorp. Bij het binnenrijden van het dorp viel ons al op hoe druk het was, gelukkig konden we de auto goed parkeren.

De kerk hier staat bol van de rituelen. Om te beginnen ligt de vloer er vol met dennenaalden. Dit symboliseert de aarde. Verder heel veel kaarsjes (ook op de grond), iets wat in combinatie met de dennenaalden niet echt prettig voelt... 😰

Er waren heel veel mannen in klederdracht: ze droegen een soort schapenvel om hun lichaam en sommigen hadden een soort witte hoofddoek, zij bekleden belangrijke politieke en maatschappelijke functies. En er was hoog bezoek: toen wij er waren was de regio-president er ook om te bidden (hij had waarschijnlijk gehoord dat wij ook zouden komen 😊). 
Het midden van de kerk is leeg, geen kerkbanken, iedereen staat. Voorin werd live muziek gespeeld (deed ons denken aan muziek van Rowwen Hèze, iets wat niet zo verwonderlijk is aangezien Rowwen Hèze veel inspiratie heeft opgedaan in Mexico, Jasper vroeg zich nog af of het misschien andersom was 😁). En er was wierook, heel veel wierook! De hele kerk stond blauw van de wierook! 

Los van het bezoek van de regio-president (die amper te zien was omdat hij omringd werd door de schapenvachten) was er nog veel meer te doen. Zo is het in deze kerk traditie om luide boeren te laten, dit om boze geesten te verdrijven. We zagen de mannen wel grote bekers cola drinken, het boeren zelf hebben we gemist. 😝
Een ander ritueel, wat we wel van heel dichtbij zagen, was het offeren van een kip. Dit wordt gedaan om een ziek kind de genezen, door de kip de offeren wordt de ziekte van het kind overgedragen aan de ziel van de kip. Het kind hebben we niet gezien, de kip wel... Deze werd lekkerlijk naast ons de nek omgedraaid, met allerlei rituelen. 😱

Lunch: idem aan het ontbijt van de dag ervoor, deze keer bij de Walmart (!) gekocht en op de hotelkamer opgegeten.
's-Middags zijn we naar de rand van San Cristobal gelopen en hebben daar een flinke heuvel beklommen. Dit gaf een prachtig uitzicht over de stad. Alles wordt uiteraard afgewisseld met een lekker drankje. Door het (relatief) koele weer hebben we veel meer energie, hoewel de heuvel opklimmen best pittig was, op een hoogte van 2000 meter. Maar het was het waard!