Wat een trip...

22 juli 2019 - Palenque, Mexico

Vonden we de heenreis NAAR Guatemala al lang duren, de terugreis vandaag was nog meer bizar! 😱

Eerst gisteren... Na onze trip naar Tikal waren we moe, dus eerst maar eens lekker uitgeslapen en rustig ontbeten. Tegen 10 uur liepen we het hotel uit. Doel: het eiland verkennen, souvenirs scoren en proberen om een kano voor Mathijs te regelen. Tegen half 11 werd het opeens bewolkt en zagen we in de verte onweer en binnen 10 minuten goot het van de regen! ☔ We konden nog net op tijd een hostel induiken voor een drankje maar het ging me een partij te keer... Na een half uur werd der regen minder en besloten we om naar het hotel terug te zwemmen, eh lopen. Het was niet ver want het hele eiland is niet groter dan 1 kilometer omtrek. Toch nog flink nat geworden. 😂

Bij het hotel was naar het zwembad een bar (buiten maar wel overdekt) waar we een drankje dronken en geluncht hebben. Toen de regen minder werd besloot Jasper te gaan zwemmen. Mathijs wilde niet, tot hij aangaf met zijn kleren en al het zwembad In te springen. Bluf, dachten wij. Niet dus... Kletsnat en met druipende kleren stond hij even later weer op de kant. 😎 En zoveel kleren hadden we nou ook weer niet bij ons op deze trip want het grootste deel van de bagage hebben we in Palenque achtergelaten. Maar goed, een broek van Jasper past hem ook. 😉

's-Middags klaarde het op en hebben we toch nog onze souvenirs kunnen kopen (we moesten ook wel want ons Guatemalteeks geld moest natuurlijk op 😇).
De wekker ging weer om half 7 want we moesten om kwart voor 8 aan de rand van het dorp staan, met bagage, voor de rit terug. Of om 8:00 uur bij het hotel, dat was niet duidelijk. In eerste instantie hoorden we kwart voor 8, later, via een vaag bericht van de hotel receptie 8:00 uur. Beetje onhandig: als we om 8:00 uur bij het hotel zouden staan maar dat bericht zou niet kloppen dan zouden we de bus missen... Dus maar opgesplitst: Patricia liep met Jasper richting de verzamelplaats terwijl Mathijs en ik bij het hotel bleven, maar tegen 8:00 uur zijn we toch ook maar die kant uitgelopen. Heel veel mensen, paar bussen, maar geen bus richting Palenque. Wel een lokale regelneef die 20 minuten lang, met de telefoon aan zijn oor, bleef beweren dat de bus er over enkele minuten zou zijn. 

En jawel hoor, daar was de bus. Meteen stampvol maar gelukkig kon de bagage achterin en hadden wij redelijk goede plekken voorin. Met een ruime bocht draaide de bus de weg op en eindelijk waren we op weg. Ehhh... Niet dus. Regelneef had toen al 3 of 4 keer het aantal passagiers geteld en kwam er opeens achter dat er teveel mensen in de bus zaten. Dat bleken wij dus te zijn. Er stond, blijkbaar, ondertussen ook nog een ander busje naar Palenque klaar. 😊 Wij eruit, bagage eruit (lag uiteraard helemaal onderin!) en op naar de andere bus, waar we meteen werden aangesproken dat ze bij ons hotel op ons hadden staan wachten. 😁
We hebben er niet teveel woorden aan vuil gemaakt maar als je mensen 2 verschillende boodschappen geeft dan is het natuurlijk vragen om problemen. Bovendien, ze hadden natuurlijk ook wel even naar de verzamelplaats kunnen komen (of bellen want al die regelneven kennen elkaar).

Dit busje was niet zo vol als het eerste en reed lekker door, paar stops onderweg, uiteraard 😇. Wel zijn we een paar keer aangehouden door de politie, iets wat in principe niet zo erg is, tenzij je chauffeur zijn papieren niet kan vinden! Nou ja, uiteindelijk wel maar dat kostte wel weer 10 minuten. 😬

Rond 12:00 uur waren we dan eindelijk weer bij de grens en (dus) ruim over de helft van de trip. Guatemala uit was een eitje, ging snel (dezelfde beambte die ons een paar dagen geleden 'Duitser' noemde 😎) en toen weer te voet naar de Mexicaanse douane. 

Hier begon de pret... Kijk, dat de rij lang is omdat alle toeristenbussen tegelijk rond het middaguur aankomen is logisch. En dat ze daar geen haast hebben, ach, wij ook niet, we hebben vakantie...
Maar dat ze daar zo corrupt zijn als de neten... Is toch een beetje jammer. 😬 Toen we eindelijk het douanehokje binnen mochten (na een kwartier buiten in de hete zon te staan wachten) kregen we eerst het verzoek om weer 100 euro te betalen, toeristenbelasting. Deze keer vriendelijk doch overtuigend geweigerd want ten eerste, we vertrekken met het vliegtuig (en deze belasting zit al in het vliegticiket, ten tweede, we zijn hier nu maar 7 dagen (belasting geldt vanaf 8 dagen). Dit moest hij nota bene narekenen op zijn telefoon! Ten derde, vorige keer was de belasting bij het verlaten van het land, nu dus bij binnenkomst. Dus vliegticket moeten tonen, paar diepe zuchten van de beambte en toen... Geen stempeltje maar 4 formulieren die we buiten in moesten vullen of vervolgens weer achteraan in de zon, eh, rij aan te sluiten. Net zoals de rest van de groep wachtenden. 
Van diezelfde groep hoorden we nog meer smoesjes en redenen om 'toeristenbelasing' te moeten betalen. Deze meneer van de douane is dus zowel corrupt maar ook creatief! Wij waren voorbereid en hebben dus als één van de weinigen niks betaald deze keer. 
Maar waar was ik... Oh ja, nog steeds in de rij. Uiteindelijk mocht ik, met ingevulde papiertjes, weer naar binnen. Deur moest dicht want airco! ❄ Zuchtend ging hij aan de slag: paspoorten inscannen. Het eerste paspoort duurde uren, zo leek het wel. 4 zuchten later: netwerkproblemen... Ik stond ondertussen pal onder de airco want ik hield het daar niet meer uit, de rest stond buiten. Nog  minuut later ging hij de scanner maar resetten en vanaf toen (denk dat ik al bijna 10 minuten binnen stond) ging het vlot, ware het niet dat ik pas 1 paspoort had. Maar niet getreurd, nu waren we op volle speed en hij had zelfs al één paspoort gestempeld dus zijn goede wil was er! 

Ergens tussen het tweede en derde paspoort ging het mis... Stroomuitval! 😱 Gevolgd door (alweer) een diepe zucht (nou ja, 2 zuchten, ook eentje van mij 😇). Blijkt nou toch dat je die paspoorten ook gewoon kunt stempelen zonder ze omslachtig in te moeten scannen... 😎 Wie had dat gedacht! Oké, bij eentje was hij de stempel vergeten maar we stonden, na 15 minuten in dat snikhete hok, op zo'n goede voet dat ik hem dat nog wel durfde te zeggen. Soort van Stockholm-syndroom denk ik persoonlijk. 😊

Buiten werd de rij niet korter... Op zich maakte dat niet veel uit want we zaten met 8 personen in een busje en je bent zo snel als de traagste dus het maakt niet uit of je vooraan of achteraan staat.
Volgende stop: bagage controle! Vooral controle op fruit dus net voor de controle, tot hilariteit van de beambten, 3 bananen naar binnen gepropt (weggooien vonden we zonde 😎). Tassen controle stelde niet zoveel voor al dreigden ze de cola in beslag te nemen (deze keer niet uit corruptie maar als grap). 
Na 5 (!) kwartier konden we eindelijk verder rijden. (Het was ondertussen al 14:00 uur geweest, vanwege het uur tijdsverschil.) Om na 10 minuten aangehouden te worden door de politie, controle! Na een korte inspectie mochten we verder. Hierna nog een paar keer gecontroleerd. Ach, we waren over de helft, de rit zou zo'n twee-en-een-half uur duren dus dan maken die paar minuten oponthoud ook niet meer zoveel uit, toch?

En jazeker, het schoot lekker op! Tot een kwartier voor aankomst, rond half 5... Lekke band!

Lekke band

De band opkrikken lukte onze chauffeur niet dus wat doe je dan: verder rijden. 😱 Daarbij, hij kon de reserveband niet vinden. 😝 Het rammelde aan alle kanten, we reden niet harder dan 10 km/uur en je hoorde de band flapperen. Na 3 kilometer (oftewel 20 minuten) kwamen we bij een parkeerplaats waar hij het toch maar opnieuw ging proberen. De kluns stopte echter precies voor een vrachtwagen trailer, net op het moment dat de vrachtwagen chauffeur aan kwam rijden om de trailer op te pikken. Dus de bus weer van de krik en opnieuw verplaatsen. 😁 Gelukkig stonden we voor een winkeltje waar we koud drinken konden kopen en van het spektakel konden genieten. 😊

Lekke band nadat er twee kilometer op gereden is


Gelukkig was er deze keer iemand van de lokale KwikFit in de buurt die hielp om de band te vervangen. Om te beginnen had hij een stevige krik. Daarbij een kruissleutel. Ook wist hij de reserveband te vinden. 😎 En oh ja, een paar stevige hamers om het wiel los te meppen want van een paar kilometer rijden op de velg komt hij lekker vast te zitten! Uiteindelijk heeft dit een uur extra gekost, maar rond half 6 reden we weer, voor de laatste etappe van zo'n 10 kilometer. En nog waren we er niet helemaal want hij reed al zeker 2 uur op de reservetank. 😰
Maar toen we weer eenmaal reden kwam Palenque vrij snel in beeld en al gauw waren we in de buurt van ons hotel, maar voordat we er waren moesten eerst nog andere mensen de bus verlaten. Deze mensen hadden hun bagage op het dak van de bus dus dat moest nog eerst losgemaakt worden. Toen hadden we er genoeg van en besloten de laatste 10 minuten maar te lopen, alles om maar weg te komen van deze bus. 😇

Toen we later wat gingen eten, het was al rond 8 uur 's-avonds, kwamen we nog een Nederlands stel tegen dat we om 14:00 al bij de grens hadden gezien. Zij kwamen pas net aanrijden... Door de vele stroomuitval hadden ze minstens 2 uur bij de grens gestaan omdat zij wel alles digitaal moesten hebben (ook weer iets met toeristenbelasting). Toen beseften we dat we dus eigenlijk nog ontiegelijke mazzel hadden gehad.
Al met al, een trip om niet snel te vergeten! 😁 Morgen: rustdag! 🙌

Foto’s

8 Reacties

  1. Esther Wyatt:
    22 juli 2019
    Weer een heel avontuur!
  2. Ingeid:
    22 juli 2019
    Pffff een hele onderneming maar nu lekker uitrusten. Morgen met een biertje kan je er vast weer om lachen
  3. Wendy:
    22 juli 2019
    Jeetje wat een tripje zeg. Morgen fijn n niets doen en een biertje drinken!
  4. Janneke:
    22 juli 2019
    Jeetje zeg onvoorstelbaar hoe dat kan gaan, wat een avontuur!
  5. Patricia:
    22 juli 2019
    Een heel avontuur maar we hebben er ook flink om kunnen lachen. En het uitslapen lukt vandaag ook goed.
  6. Paula Cramer:
    22 juli 2019
    Lekker 100 euro gaan opbrassen morgen!🤣🤣🤣
    En heerlijk uitrusten...
  7. Nicole en Wim:
    23 juli 2019
    Weer een prachtig verhaal. Ook heel leuk geschreven. 😀
    Met zo’n vakantie maken jullie wel heel veel mee.
  8. Tante Zus:
    24 juli 2019
    Ik moet het even allemaal verwerken ,het is zo veel wat jullie mee gemaakt hebben.Met die autoband dat was wat voor Ome Henk geweest.Nog veel plezier